Yulaf, halkın beslenmesi için önemli bir tahıldır. Çok eskiden gelen de bir hikayesi vardır. Devamı içeriğimizde…
Kaynak: https://www.bbc.com/travel/article/20…
Romalılar MS 1. Yüzyılda atlarının karınlarını doyurmak için farkında olmadan ulusal bir mirasın tohumlarını atmış oldular.
İskoçya’daki uzun gün ışığı, bol yağış ve asidik toprağın mükemmel yetiştirme koşulları, İskoçya’da yulaf yetiştirmeyi kolaylaştırdı. Bu dayanıklı tahılın İskoçya’nın, halkının ve dünyanın evrimi üzerindeki etkisi, iyi bir muhakemeden çok şansa bağlı olmasına rağmen, bu durum onu azaltmıyor.
Yulaf lapası geleneksel olarak aile için demir tencerelerde pişirilen bir kahvaltı malzemesiydi.
Her kaşık, daha fazla lezzet sağlamak için bir kase süt ya da kremaya batırılırdı. Sabahki yemekten kalan yemekler daha sonra dilimlenmeye hazır hale getirilir ve soğumaya bırakılır. Yulaf lapası, İskoç günlerini beslemek için birincil araç olarak artık kullanılmasa da, büyük demir tencere artık modern evlerin merkezinde yok.
30 yıldır Golden Spurtle Dünya Yulaf Lapası Yapımı Şampiyonası her sonbaharda düzenleniyor. Doğu Highlands’daki küçük Carrbridge köyünde Gana, Pakistan ve Endonezya’dan gelen yulaf lapası severleri bir araya getiriyor.
Bu sosyal bir etkinliktir. Bu etkinlik insanlara yulaf değirmenlerinin yerel kasaba ve köylerdeki orijinal rolünü hatırlatır. Aynı zamanda insanları yemek için bir araya getirmektedir.
Ancak İskoçya’da sadece yulaf lapası değil. Tarihsel olarak, haneler yıl boyunca umudu, sevgiyi ve kutlamayı temsil etmek için yulaf keki veya bannock da pişirirlerdi.
Çiftçi aileler, yaz ayının başlangıcında gerçekleşen Mayıs Günü festivalinin Galce versiyonunu kutlamak için özel olarak bir Beltane bannock, yani yulaf keki yaparlardı. Bu ritüel, gelecek sezon için iyi şanslar getirir. Ateş etrafında durarak, önce ekinlerini ve hayvanlarını koruması ve kutsaması için ruhlara, ardından zarar verebilecek haşerelere ve yırtıcılara börekten parçalar verirlerdi. Benzer şekilde, fırıncılar Cadılar Bayramı’nda kışın karanlığı tamamen çöktüğünde bannaklarına bol miktarda tuz eklerdi.
Aynı zamanda hareket halindeyken beslenmenin harika bir yolu da yulaflı keklerdi.
İskoçya’nın ünlü yemek yazarlarından Liz Ashworth, ‘Yulaf aslında orijinal fast food’dur’ diyor ve ‘Besleyici değeri ve taşınabilirliği nedeniyle folklorumuzun bir parçası haline gelmiştir.’Bannockburn Savaşı sırasında, yerel kadınların geri çekilen askerleri yol kenarında beslediklerine, çobanların yulaf ve sığırlarının kanından siyah puding benzeri kek yaptıklarına, askerlerin deri yulaf keseleri ve ateş ısıtmak için metal bir plaka taşıdıklarına ve tuzlu suya batırıp yoğurduktan sonra bir avuç yulafı yakıt olarak kullanmak için bannock haline getirdiklerine dair hikayeler bu folklorda yer alıyor.
Bununla birlikte, İskoçların yulafla olan ilişkisinde bir değişiklik meydana gelir.
Kökleri sağlık ve umuda dayanıyorsa da, bu ilişki basit ve acil hayatta kalmadan çok daha fazlasını içerir. Giderek artan sayıda tutkulu üretici, İskoçya’da sofralara harika bir lezzet getirmek için daha sürdürülebilir ve gelecek dostu yollarla çaba sarf ediyor.
Yulaf sütü de bir dönüşüm geçiriyor.
Bu içecek yeni gibi görünse de İskoçya’da yüzyıllardır tüketilmektedir. Şu anda İskoç yulafı kullanarak yulaf sütü üreten tek şirket olan Brose Oats, İskoç halkının yemeklerini sürdürülebilir bir temel unsur haline getirerek büyük bir fark yaratabileceklerine inandırmıştır.
Yulaf potansiyelini daha iyi anlamak için kendi bahçelerinde yulaf yetiştiriyorlar.
Bu modifiye edilmemiş tahıl, İskoç iklimine uyum sağlayan modern türlerin olmadığı bir şekilde modifiye edilmemiştir. Rengi biraz daha koyu, daha yüksek yağ içeriğine sahip olduğu için normal yulaftan daha lezzetli ve tatlıdırlar.
Peki siz bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım!
